Miasto Tkaczy w Zgierzu unikat architektury drewnianej

Pomysł na utworzenie Miasta Tkaczy zrodził się w 2008 roku. Wiele osób pukało się w czoło, słysząc, że drewniane rudery, w których od lat mieściły się meliny, zamienią się w perełkę regionu. Słychać było wiele opinii, że lepiej rozebrać niszczejące zabytki, sprzedać działki i zwiększyć w ten sposób wpływy do budżetu Zgierza. Zanim podjęto uchwałę o rozbiórce domów tkackich, udało się zdobyć pieniądze na utworzenie parku kulturowego. Zgierz dostał 5,4 mln zł na inwestycję wartości 6,3 mln zł z tzw. Funduszy Norweskich. Skandynawowie ocenili Miasto Tkaczy jako perełkę architektury, taką jak pałac w Wilanowie, zamek w Malborku czy Sukiennice. Zgierski projekt oceniony został lepiej niż rewitalizacja kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego, Opery Narodowej czy zabytkowych wyrobisk Kopalni Soli w Wieliczce.

Pomysł na park kulturowy w Zgierzu był karkołomny. Miał na celu przywrócenie historycznej zabudowy Nowego Miasta w obrębie ulic Narutowicza i Rembowskiego. Domy tkackie miały zostać rozebrane na deseczki. Te elementy, które nadawały się do renowacji, miały zostać wykorzystane do odtworzenia budynków. Spróchniałe, zgniłe deski miały być zastąpione nowymi. Najbardziej szalonym pomysłem było jednak przeniesienie na teren parku kulturowego trzech domów tkackich z innych części Zgierza.

Obiekt z Dubois 7 przeniesiony na Rembowskiego 1 przed rozebraniem go na części straszył przechodniów. Otwory okienne zabite były dyktami, na dachu wyrosło nawet drzewko, a deski spadały na chodnik przy silnym wietrze. Dewastacja dwustuletnich domów tkackich była spowodowana faktem, że po wojnie przeznaczono te budynki na mieszkania komunalne o najniższym standardzie.

Drewniane zabytki dostały nowe życie. I to jakie! Na dziedzińcu parku kulturowego przy Rembowskiego 1 odbywają się liczne pikniki i imprezy taneczne.